"Tuurlijk, geen probleem, koffie? water?"
"graag"
hij laat je zitten. in gedachten verzonken, stoel dieper in. nek naar achter, zoek een rij om alles op te zetten, adem diep, begin, bij het begin. flitsen beelden als de gaten van't geperforeerd plafond aan je ogen voorbij.
soms verbonden gaten lijken wat te zeggen, willen in ieder geval, een geheel tonen, tot dan een ander gat de aandacht trekt een nieuwe rij verbindt met, probeer het bij te houden, tel de gaten, volg de lijnen, slik het stof in't geheel in, droge mond, ogen glijden zeeën golven in, ergens de stop, wachtend om uitgetrokken te worden.
lijkt gevonden, zo vaak, en telkens weer, opnieuw en opnieuw, tong's tipje gestreeld, daar ja, daar het begin, maar nee, telkens nee, dan daar de ijzeren ketting, zo bekend, zo vaak gevolgd in terug, naar de stop, trok eraan, zo vaak gedaan, trek eraan, opnieuw, harder, opnieuw en opnieuw en opnieuw...
TL-licht verblindt je, tast je in't witte duister, blijf je keten en stop, de zee vol golven stormen. rukt je overeind, blik afgericht om te ontwijken, stort de tafel over, handpalmzweet, kleeft, confronteert, je ogen dicht, berust je even, de deur open gehoord, komt hij binnen. water in hand.