haar wimpers
druipen van dromen
die ze 's nachts
niet heeft kunnen sluiten
ze trilt
waar het licht haar kust
alsof elke vezel
nog onthoudt
hoe donker het was
achter haar oogleden
schuilt het gewicht
van woorden
die nooit adem mochten worden
die zich nooit mochten uiten
en toch
wanneer ze knippert
wiegt de lucht
zachtjes terug