Het leuke aan weten dat je gekeken hebt
zijn de leugens die ik mijzelf vervolgens aanpraat.
Je keek namelijk niet zomaar, je gaapte.
En bij die ene keer is het ook niet gebleven
telkens opnieuw brak mijn digitale beeltenis jouw hart.
“M’as tu vu?” Dat heb je zeker
en “Je te manque” is dan het logisch gevolg.