Het is niet hoe je lacht maar
hoe je weet dat alles een plaats
heeft en niets een reden.
Hoe je de scherpe kantjes verzacht
met het krullen van je lippen – woordenloos
zingt over kolibri’s en verre landen.
Hoe je je handen vouwt in de schaduw
van de zon en olifanten vleugels krijgen.
Voor jou is niets onmogelijk en alles
binnen handbereik. De sterren, de zon.
De maan, de nacht. De kleurenpracht als
je je ogen sluit en strak in het zonlicht kijkt.
Rijkdom als deze is niet te koop. Je kan alleen
maar hopen ze op een dag op schoot te houden
zoals ik jou.