Kortrijk, 08 april 2018
Emmely,
Tot zo’n zestal maanden geleden had ik er zelfs nog niet van gehoord. En toen ik na vele omzwervingen in jouw les ‘restorative’ yoga terechtkwam, was het niet direct grote liefde. Echt alles in mij ging in weerstand. Toch bleef ik vastberaden volhouden tot de ontspanning en rust hun intrede deden. En ik me, op de tonen van jouw warme stem en dankzij jouw down to earth-aanpak, steeds meer voelde thuiskomen op de yogamat.
Ik vind het wel grappig hoe jij de klinkers zo anders uitspreekt. En hoe je de vorige keer verrukt uitriep: ‘een kaartje!’, toen ik er na zo’n vijftiental lessen eindelijk in geslaagd was om mij een tienbeurtenkaart aan te schaffen.
Zelf blijf ik wel hardnekkig de klemtoon van ‘restorative’ anders leggen; een laatste restantje verzet hier diep vanbinnen?
Lieve groet,
Daphne
Kortrijk, 10 april 2018
Emmely,
Vanavond mocht ik weer. Inmiddels betekent dat feest voor mijn hoofd en lijf.
Vele nieuwe gezichten keken me aan toen ik op het allerlaatste moment de zaal op kousenvoeten betrad. Waarna je ons opnieuw zacht meevoerde in de wondere wereld van de ontspanning.
Ik probeer die zachtheid in mezelf ook hierbuiten aan te spreken. En steeds authentieker in het leven te staan; een gigantische uitdaging. Is dat bij jou ook het geval? Het lijkt jou zo gemakkelijk af te gaan, maar misschien zie ik dat verkeerd. Ik laat me er in ieder geval graag door inspireren, alsook door de quote waarmee je ons telkens de nacht instuurt.
Al vond ik het de laatste keer wel jammer dat we ons nog in de houding aan het installeren waren; zo kon ik de woorden niet bewust in me opnemen. Ach, niet getreurd, volgende week heb ik een nieuwe kans.
Lieve groet,
Daphne
Kortrijk, 15 april 2018
Emmely,
Vrijdag was er een reünie van mijn opleiding en twee dagen lang heb ik er mijn hoofd over gebroken aan wie iemand van de groep mij nu toch zo hard deed denken. Tot ik eindelijk doorhad dat het jou betrof, althans qua fysieke verschijning. Eigenlijk weet ik haast niets van jou, maar je intrigeert me wel. Een babbel bij een lekker theetje - of twee - zou ik dan ook niet afslaan. Ik heb zo’n vermoeden dat we allebei honderduit zouden praten en dat de middag voorbij zou vliegen. Om het op zijn West-Vlaams te zeggen (of althans een poging): ‘ik peis da je gy wel 'n toffe zyt’.
En misschien iets helemaal anders, maar ik vind het fascinerend hoe jij jouw gestaag opkomende grijsheid gewoon zijn natuurlijke gang laat gaan. Waar ik die paar glanzende grijze haren al pure horror vind.
Misschien zit jouw yogapad daar wel voor iets tussen. Zou ook ik die innerlijke rust steeds meer ervaren, als ik het mijne verder blijf bewandelen?
Lieve groet,
Daphne
Kortrijk, 17 april 2018
Emmely,
Vandaag heb ik thuis een halfuurtje de tijd genomen om wat oefeningen te doen en wat was dat heilzaam! Jouw input vanuit de lessen kan ik daarbij goed gebruiken. Je merkt; ik ben ermee bezig. En deze woorden (of wat ik ervan onthouden heb), weerklinken hier nog steeds bij mij van binnen:
‘Rest is not self-indulgence
Rest is self-preservation
Slowing down is waking up’
Namasté,
Daphne