Opstandig

BartDR
11 jun 2017 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

Gaat het leven te snel voor mij 

Of ga ik te traag? 

Kan ik niet meer volgen? 

In het zotte ritme van meer is beter 

En wat je hebt is nooit genoeg? 

Laat ik te weinig zien 

Wat ik heb in de kuip? 

Verkoop ik mijn vlees veel te licht? 

Wat je toont is wie je bent 

Want enkel denken en dromen en houden van 

Is al zo lang veel te min 

Misschien ben ik onzichtbaar 

Of loop ik naast de sporen  

Van de mensen om heen 

Misschien wordt ik ziek 

Van het draaien van de wereld 

Rond me, door me en zonder me 

Altijd maar weer en weer 

Zonder stoppen, zonder dralen 

Niets houdt het eindeloze geweld stil 

Toch ben ik graag wie ik ben 

Ga ik zo traag als ik wil 

Ben ik stil wanneer ik wil 

Droom ik en denk ik wat ik wil 

Het opstandige leven  

is het ritme dat ik hou 

 

Ik betrap mezelf wel eens 

Wanneer ik mijn stappen tel 

Op een onvoorzichtig moment 

Het gaat zo snel 

Ik tel en tel en tel 

En ik geraak er niet aan uit 

Mijn voeten stribbelen tegen 

Ik struikel en val 

Zo plots de tel kwijt 

Op een onbewaakt moment 

Ik geraak niet meer recht 

Dan denk ik: Ik doe het niet meer 

Geen haar op mijn hoofd overweegt de tocht 

Nooit meer van mijn leven  

De val voelt te diep 

De pijn maakt me bang 

De onzekerheid verlamt me 

Doet mijn tellen twijfelen  

Ik kan niet verder zonder te weten 

Of mijn voeten me kunnen dragen 

Of ik recht blijf zonder te falen 

Ik kan en wil het niet verdragen 

Leven zonder te tellen 

Gaan zonder uitkomst 

Doen zonder resultaat 

Dat valt niet te verdragen  

Pas wanneer ik zo diep zit 

Alleen onderaan de put 

Kan ik overtuigend herrijzen 

Mijn tellen een stapje voor 

Ik was toch nooit goed in wiskunde 

Dus fuck dat zeg! 

Zo kan ik weer verder 

Het opstandige leven 

Is al wat telt 

 

Dat je me ziet zoals ik ben 

Betekent niet dat ik me voel 

Zoals ik wil dat je me ziet 

Maar het helpt wel 

Als je mij probeert te kennen 

Al moet ik bekennen 

Soms blijf ik mezelf vreemd 

Vinden en zoeken om te vinden 

Wat je denkt te willen 

Tot je beseft 

Wat je zoekt is zelden wat je nodig hebt 

Om dan tegen willens en wetens 

De tocht opnieuw te beginnen 

Naar het diepste van jezelf 

Dat plekje dat je eeuwig bevreemd  

Maar geef me niet op 

Zodat ik kan volhouden 

Want zonder jou 

Wordt het snel ondraaglijk 

Hou me overeind 

Hou me in balans  

Samen met jou 

Kan ik mezelf aan 

Blijf ik het leven opstandig

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

BartDR
11 jun 2017 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket