Jij was ergens tussen de plooien
van mijn gedachten geraakt,
verkreukeld.
Tot ik je achteloos openvouwde
en je met een glimlach
- ken je me nog?
de plooien glad streek.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.