Mijn papa kwam mij niet halen.
Waarom?
Dat weet ik niet.
Ik zat voor de raam te wachten. Vroeg me luidop af wanneer hij komen zou. Misschien had hij een lekke band? Dan zou hij zo wel komen, nadat de band vervangen was. Zijn handen zouden wellicht vuil zijn. Ik zette alvast zeep voor hem klaar.
Ik wachtte, maar hij kwam niet.
Waarom?
Dat weet ik niet.
Ik bleef voor de raam zitten, zodat ik het meteen zou merken wanneer hij kwam. Misschien had hij iemand moeten redden van de dood. Dan was mijn papa een held. Ik ging mijn medaille van het schoolvoetbal halen, om aan een ware held te geven.
Ik wachtte, maar hij kwam niet.
Waarom?
Dat weet ik niet.
Ik ging terug voor de raam zitten. Kijken, tot het donker werd. Uren duurde nog nooit zo lang. Tik, tik, tik. Mijn hoofd te slapen leggen, daarvoor was het tijd. "Heeft papa gebeld?," Vroeg ik aan mama. Ze zei van niet. Zou hij dan misschien dood zijn?
Mijn papa kwam mij niet meer halen.
Waarom?
Dat weet ik niet.
Dood is hij niet. Ik zag hem lopen op de markt, met zijn nieuwe vrouw. Ze had een dikke buik. Misschien heeft hij mij nu niet meer nodig? Dat begrijp ik wel. Twee kinderen is veel werk en ik ben misschien niet lief genoeg. Als ik lief genoeg ben, dan komt hij mij misschien weer halen.
Maar papa kwam mij nooit meer halen.
Waarom?
Dat weet ik niet.