Gezellige avond. Ietsepietsie te veel wijn. Drie glazen rood. Mooie Arabische gedichten, gebracht door een donkerharige schone. O-N- T-roerend. Een traan weggepinkt.
Als tegenpool nadien Persoonlijke Lachwekkende Aangrijpende Verhalen. Er is een behoorlijke hoek af.
Dan brengt iemand het gedicht van de eeuw. En nog één glas wijn.
Ik zag laatst een akster-takster-fakster-fidriakster.
Toen zei ik tegen moeder-oeder-foeder-fidrioeder:
Kan die akster-takster-fakster-fidriakster ook praten?
Nee, zei moeder-oeder-foeder-fidrioeder,
Akster-takster-fakster-fidriakster kan niet praten.
Toen nam ik een stok, Ok-fok-fidriok,
En sloeg daarmee akster-takster-fakster-fidriakster
Zó op zijn kop,
Met die stok, Ok-fok-fidriok
Zo lachen dat het lekker is. (Ken je dat gedicht van Bert Schierbeek?)
Beetje dizzy. Gelukkig passeren we onderweg naar de auto De Afschuwelijke Worstenman. Ik móet gewoon een hotdog. Mét ajuin en ketchup. Ajuin op. Géén ajuin?! Ja maar. Okstok. Oederfoeder. We besluiten het zo te laten. Vreedopaard. Het is in Gaza al erg genoeg zonder dat wij ook nog gaan beginnen. Voor wat onnozele ajuin. Kom. Láát asjeblieft zitten. Fidriok.
Een geweldige avond. Naar huis. Nog altijd lekker lacherig. Het is middernacht. Te vroeg voor alcoholcontroles maken we elkaar wijs. Want nu begint het pas. De jeugd is net vertrokken. Misschien dat er hier en daar wat gekke oudjes huiswaarts tuffen, Ze gingen uit eten, en hebben gezellig een fles wijn naar binnen gekieperd om nu de koffer in te duiken en allerlei zondige(?) geneugten (!) te genieten. Hoe heet die stijlfiguur waarbij het ene deel het andere versterkt?
Wij zijn er vast van overtuigd dat 00.00 niet de moeite loont om al controle te doen. Dat begint pas ...
Blauwe zwaailichten. Lap. Vertraag. Stop. Raampje naar beneden. ‘Heeft u gedronken mevrouw?’
‘Eén glaasje wijn meneer.’ Onderzoekende blik in de auto. Ok Fok.
‘Rij maar even aan de kant, bij mijn collega,.’
Fidriok...
Netjes tussen de witte lijnen (goed zo).
‘Alcoholcontrole, politie Sint Truiden. Papieren aub.’
Ik kan nog net het ‘Aussteigen, bitte!’ tegenhouden dat op het puntje van mijn tong ligt. Duik in het handschoenkastje. Cd’s, luisterboeken, kaart van Duitsland, GPS, opvouwbaar pluutje, één rimpelige appel, één sok, een bijna lege deodorant en een UFO, die bij nader inzien een half vergane boterham van drie weken geleden zou kunnen zijn.. . ‘Het moet hier... ergens... ik ben toch zeker...’ Yep, hier is de map. Voorbeeldig in orde, keuringsbewijs, inschrijving, verzekering. Ik glim van trots.
‘Eid en rijbewijs had ik ook nog gevraagd, mevrouw.’ Geen spoor van een glimlach.
‘Oh, dat is me geweldig ontgaan meneer. Alstublieft.’
‘Heeft u gedronken, mevrouw?
‘Twee glaasjes wijn meneer.’ Ik vind het beter een klein beetje in de richting van de waarheid te evolueren. ‘Rood.’ Dit detail lijkt hem niet bovenmatig te boeien.
‘Al ooit geblazen, mevrouw?’
‘Nee meneer, nog nooit.’ Ik probeer een giecheltje. Misschien besluit hij alsnog om zijn goede alcoholtest niet te verspillen aan een dwaze kip? Noppes. De man heeft geen gevoel voor humor.
‘U houdt het apparaat zo vast mevrouw. U plaatst hier de lippen, dan blazen tot het biepje ophoudt. Zou dat lukken?’
‘Dat moet lukken, meneer. Moet ik ergens op duwen? Knopje of zo?’
‘Alleen blazen, tot het biepje stopt.’
‘Uit alle macht blazen of zachtjes?’
‘U moet natuurlijk voldoende blazen mevrouw, probeer nu maar.’
... ... ... ...
‘U heeft niet genoeg geblazen.’
‘U heeft niet hard genoeg geblazen.’
‘U moet langer aanhouden, dame’
‘Geeft u er nu maar een stevige lel op, MEVROUW, als het niet lukt zijn we verplicht een dokter te laten komen voor een bloedafname.’
Persoonlijk vind ik dat je het die kerels niet te gemakkelijk maken moet. Laat ze maar wat werken voor hun geld. Mijn bloed geven voor de goede zaak is dan weer net iets te veel gevraagd, dus de vierde keer blaas ik keurig door.
Gebiologeerd kijk ik samen met de agent naar het apparaatje. Er verschijnt een S.
Van SSSuper? SSSat? SSStomdronken? SSStevige Madam? So foelth heth nieth. Ik ben nu wél een beetje duizelig. Ik voel me meer dronken dan zo-even.
‘Safe, mevrouw. U mag uw papieren weer opbergen.’
Ik wil juichen, fieren, singen. Discipline, dedication and friendship. Hurray.
Even overweeg ik ook een blaasje voor mijn vriendin te vragen. Zij heeft écht nog nooit geblazen. Maar ik besluit het lot niet te tarten.
Achteruit rijden uit de witte krijtstrepen is een makkie. Perfect de agent gemist die naar ons staat te zwaaien met zijn lampje. Safe! Yes. Safety first.