poes
zag je hoe soepel
de poes tussen stoelpoten
en mensenbenen
richting voedsel laveerde
twistgesprekken negerend
aan deze tafel
over desiderata
voor het kerstdiner
terwijl onze stigmata
voortdurend bleven bloeden ?
hoe zonder vragen
zij in stilte haar weg vond
in deze kamer
vol van ons enigmatisch
geformuleerd geleuter
over besognes
en slecht verteerd verleden?
alleen hier en nu
zonder ooit is haar genoeg
geen dode talen heeft zij
nodig om te zijn
wie zij is: gewoon een poes
of liever nog kat
want ook aan haar koosnaampje
heeft zij vanzelfsprekend lak.
Michaël van Caeneghem
#NovemberVers2024
041124