mijn spiegelbeeld
leg ik in haar handen
nu het nog kan troost ze mij
kijk in het evenbeeld
waarin ze weerschijnt
en nu het nog kan hangt ze
rond een wereld die zich
als niemand heeft verkleed
-applaus weerklinkt-
over glazen splinters
kijkt ze naar gescheurde lippen
hoort hoe bloed
de spiegels tot rode vingers draait
een pop-up verschijnt
vouwt zich uit de kast
tot iemand
of een man of een vrouw