Ik was een principiële man. Sterker nog, ik wou altijd mijn principes naar voor schuiven om...... . Ja, waarom eigenlijk ? Is een principe geen manier om jezelf te verantwoorden voor je daden? ik handelde uit 'mijn principe'. Een mooi voorbeeld als excuus, maar verder verklaart het niets naar andere mensen, die misschien ook andere principes hebben.
Mijn ervaring leert dat het leven je leidt, en niet altijd je gezonde verstand. Het is meestal niet : life sucks ! Het is niet het leven dat je slecht behandelt, maar mensen. Natuurlijk zijn er de uitzonderingen, als gezondheid en accidenten, maar het leven zelf wordt toch wel bepaald door opvoeding en hoe je zelf met mensen handelt en de mensen met u. Als je steeds handelt volgens jouw principes of deze die je meegekregen hebt bij je opvoeding, kan je soms wel eens zwaar tegen de muur lopen. Ok, je leert uit je ervaringen maar dan moet je er zelf ook wel iets aan doen. Verklaar heel duidelijk waarom je iets niet wilt doen of juist wel doet en je zal kunnen rekenen op veel meer begrip en respekt van je medemens.
Het is niet mijn bedoeling om hier een handboek te gaan schrijven over hoe je moet omgaan met principes, want ik ben geen hooggeleerde of ervaringsexpert, maar ik wou gewoon even neerschrijven wat ik ervaar en meemaak.
Ik ben GEEN pricipiële man meer en voel me veel beter door te genieten van de dingen des levens die me spontaan aangeboden worden of waarvoor ik zelf gewerkt heb door mijn principes te laten varen. Let op, ik bedoel hier niet mee dat ik het slechte pad opgegaan ben, maar ik kan nu wel verklaren waarom ik handel. Niet uit mijn principe, maar omdat het wettelijk in orde is of omdat mijn geloof het mij toestaat. Dit zijn de twee pilaren waarop ik mij verantwoordelijksheidwijze kan steunen, en weet je....het werkt. Het is niet nodig om jezelf nog eens 'wetten' te gaan opleggen als deze reeds gemaakt zijn voor jou volgens het wetboek.
Dus : Bye bye principes. Leve het leven !!!!