De uiteinden van zijn snor krullen Dali-gewijs de lucht in.
Hij had ze zwart geverfd
Dat had hij zelf gedaan
De barbier was dicht
Dus had hij voor minimalisme gekozen
Geen baard op afstand
Van zijn perfect getopte snor
Ook zijn hoofd gaat nu de lucht in
Een geniepige lach rond zijn mondhoeken
Even zoeken
Naar de klok
De tijd druipt af
Triomfantelijk breekt hij door.
(geschreven bij "schrijvenbijKunst" @Bozar o.l.v. Christina Vanderhaegen)