Wie ben ik?
En wat doe ik hier?
Soms heel veel schrik
of hopen plezier.
Want jaren verstrijken,
terwijl ik blijf staan,
watertrappelend,
in plaats van vooruit te gaan.
Piekerend over zo veel dingen,
gedachten die in mijn hoofd staan dringen.
Geen geduld en altijd op weg,
zonder erbij stil te staan,
dat ik iets zeg.
Ik zwijg voortaan,
want niemand luistert nog
naar een iemand als ik,
en gebeurt dat toch
zal dat heel zeldzaam zijn.
Want de wereld kent soms zo veel pijn,
dat ik veel te vaak zie.
Ik kan wel in de grond wegzakken,
van beschaamd te zijn.
Omdat ik niets goeds kan doen
ik ben nog veel te 'klein'
al voelt het zo niet,
ik kan geen lichtpunt zijn.
Toch niet voor iedereen
en alleman,
want wat zijn mensen soms gemeen,
al weet men dat het anders kan.