Schreeuw

26 sep. 2022 · 15 keer gelezen · 1 keer geliket

Soms blijf ik graag
in iets hangen.

Noem het melancholie,
het keren van het tij,
ik ben het slik
dat achterblijft.

Daar in het zand begraven,
mijn tenen gekruld als weerhaken,
haal ik de gedachte aan jou terug.

De zee, de meeuwen, alles
lijkt te krijsen of misschien
ben ik het wel die er niet in slaagt
de stilte te overstemmen.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

26 sep. 2022 · 15 keer gelezen · 1 keer geliket