SOLLICITATIEBRIEF (fictief, was opdracht voor cursus copywriting):
Beste Blue Bees team,
Jullie Copy Bee vacature leest als een honingzoet verhaal. Als creatieve bezige bij werd mijn nieuwsgierigheid meteen gewekt. Praten over de bloemetjes en de bijtjes, daar hou ik van. Schrijven over de bloemetjes en de bijtjes van kmo’s, dat is pas een kolfje naar mijn hand. Die creatieve zwerm van long en short copy, on- en offline concepten en social media kanalen, dat is als honing in een tas warme thee.
Maar waarom ben ik de Maya de Bij die jullie zoeken? Omdat ik me bijzonder comfortabel voel in de gezellige bijenkorf die jullie uitstralen. Blue Bees is volgens mij de ideale imker. Bij jullie draait alles rond ideeën en opvallen in de massa. Mijn Maya de Bij pak zit alvast als gegoten en is allesbehalve een grijze muis. Het pad naar succes bereiken als team, is mooi. Ik zet dan ook maar wat graag mijn angel in jullie bijenzwerm.
En waar houdt die bezige Isa-bij zich nu mee bezig, hoor ik jullie al denken? Wel, met het volgen van vele schrijfcursussen: copywriting maar ook creatief schrijven en schrijven voor social media. Kostbare werkervaring heb ik opgedaan in een strategisch communicatiebureau, bij een hippe hamburgerketen en tenslotte bij internationale drankengigant Campari Benelux. Stap voor stap hebben die boeiende ervaringen me geleerd hoe teksten te schrijven die honingzoet zijn voor de klant én de lezer. Successen bleven niet uit. Lees er alles over in mijn CV.
Over succes gesproken, wanneer begint mijn succesverhaal bij jullie? Komaan, bijzondere bijtjes, contacteer me snel. Voor ik in een andere creatieve bijenzwerm terechtkom ....
Zoemmende groeten,
Isabel Queen Bee to be
PS: Hopelijk is het loon van de Copy Bee even zoet als de jobomschrijving! Want: “No money, no honey” ...
---------------------------------------------------------------------------------------------------
TOELATINGSPROEF cursus copywriting (fictieve tekst: "afscheidsspeech op mijn fictief pensioen")
We zijn hier vanavond samengekomen om afscheid te nemen van Isabel. En nee, gelukkig sta ik hier niet in de kerk aan haar kist. Dat is voor binnen pakweg 20 jaar (of 15 als ze haar eetpatroon niet aanpast). Nee, we gaan zo dadelijk klinken op haar mooie carrière. Ze gaat immers in pensioen. En pensioen, dat rijmt op poen. Zeker in haar geval, we willen liever niét weten wat haar maandelijks brutoloon inhield en hoeveel nulletjes het wel telde. Nochtans was ze elke cent waard hier in ons agentschap. Begonnen als een ietwat verlegen Project Assistant maar al gauw leerden we haar ware aard kennen. In positieve zin. “Stille waters, diepe gronden” zeiden we wel eens onder de collega’s. Maar dan begon haar fijn gevoel voor humor los te komen. Af en toe schrokken we wel van wat haar soms zeer directe humor teweeg kon brengen. Herinneren jullie zich nog haar grap bij de Commercial Manager van Durex? Achteraf bleek het een gouden zet want Durex koos uitendelijk voor onze pitch. Omdat we in ons team een vrouw met ballen hadden zitten, aldus Durex. Voor diegenen die al wat leiden aan Alzheimer of die gewoonweg nog in de pampers zaten wanneer de situatie zich voordeed, hierbij nog eens de oneliner. Toen Isabel Michael van Durex voor het eerst ontmoette, gaf ze hem meteen een compliment over de ring die hij aan zijn pink had. “Een echte eyecatcher” noemde ze het. Met een knipoog voegde ze er nog aan toe dat ze hoopte dat zijn “vinger” beneden wel wat groter was dan zijn pinklengte want als leading man van Durex moet je toch wel wat in huis hebben. Waarop ze besloot met “Jullie glijmiddel werkt trouwens uitstekend, ik gebruikte het onlangs nog om de ring aan mijn middelvinger te verwijderen. Zal ik het bij jou ook eens testen of heeft jouw Prins Albert dat niet nodig?” De toon was gezet. Onze collega’s Linda en Jelle keken elkaar verbouwereerd aan, maar Michael van Durex kon er achteraf wél smakelijk om lachen.
Zo gemakkelijk ze kon zwanzen over andermans privéleven en de bijhorende seksueel getinte mopjes, zo stil was ze over haar eigen liefdesleven. Bindingsangst noemde ze het. Die ring die ze met het Durex glijmiddel van haar vinger kreeg, was trouwens van haar eerste grote liefde op de werkvloer. Nu, niet écht letterlijk op onze werkvloer. Ruitenwasser Khurram had zes jaar geleden de sleutel tot haar hart bemachtigd. De knappe Algerijn verscheen tweewekelijks aan haar raam. En nee, niet om à là Romeo steentjes te werpen, wél om de ruiten proper te wassen. Het begon met een vriendelijke goeiedag aan het raam, een warme glimlach, ... Maar dan merkten we toch stilaan verandering in Isabel’s gedrag. Elke tweewekelijkse donderdag zag ze er nét dat tikkeltje beter uit dan anders. Een nieuw kleedje, een stijlvolle blazer, bijpassende oorbelletjes, ... Die dagen was ze ook niet weg te slaan uit haar bureau. Ah ja, ze moest toch tonen aan Khurram waar hij extra hard moest schrobben met zijn lange stok. Op donderdag 14 februari 2008 had hij op verdieping drie niet enkel zijn kuisspulletjes meegebracht, maar ook een zelfgemaakt kartonnetje met de ludieke tekst “Ik houdt van je, Isabel” erop. Jammer voor Khurram maar zoals we weten krijgt Isabel uitslag en puberpuistjes van schrijffouten, laat staan van de gradatie erger, de dt-fouten. “Ik houd” is met een d, niet met dt voor alle duidelijkheid. De arme Khurram had een grote fout gemaakt. Zijn lessen Nederlands waren nog niet afgerond, vandaar. Maar Isabel vergaf het hem en ze gingen op date. En nog een en nog een.
Khurram liet er geen gras over groeien en haalde zijn ring tevoorschijn (Nee, niet zijn Prins Albert.) Maar de bindingsangst van Isabel stak terug de kop op. Ze heeft de verlovingsring maar één dag gedragen en Khurram uitgelegd dat ze toch liever vrienden wou zijn. Hij veranderde van werkgever want het deed hem te veel verdriet om Isabel’s raam een beurt te geven. Sindsdien kreeg ze een tweewekelijkse beurt van ruitenwasser Guillaume (haar raam, niet Isabel zelf). Maar genoeg over liefde en emoties, die gevoelige snaar hebben we zo te zien al geraakt bij haar dus mission accomplished.
Nu nog een woordje uitleg over haar andere grote liefde, die wél een constante is in haar leven. De liefde voor eten. Sinds ze begon aan haar carrière bij ons, heeft ze al klanten als Mars, Joyvalle, Côte d’Or en Ola binnengehaald. De anonieme tip in onze ideeënbus, namelijk die het idee opperde om een snoepautomaat te zetten op verdieping drie, kwam niet van dikke Bert. Sorry Bert, dat we jou valselijk beschuldigden. Wél van Isabel. Maar het zorgde voor haar eerste arbeidsongeval. Die keer dat haar hand vastzat in die snoepautomaat herinneren we ons nog allemaal levendig ...
We gaan je missen, Isabel. Je gulle lach, je werkplezier elke dag en natuurlijk ook jouw creativiteit. Geraak dit alsjeblieft niet kwijt. We hebben alvast voor jou een hippe serviceflat gereserveerd. Als cadeautje schenken we jou nog een cool glas in jouw lievelingskleur oranje. Hierin kan je later of binnenkort jouw vals gebit laten weken. Kwestie dat je altijd aan ons zal denken. Het ga je goed, Isabel! En nu: schol!