Er zijn mensen die gewoon kunnen vallen
Voor een ander, voor roem of chocola
En achteraf dan schaamteloos bekennen
Sorry, ik dacht even niet na
Er zijn mensen die gewoon op het gevoel
Zonder te denken, zomaar uit zichzelf
De gekste en de mooiste dingen doen
Waarvan ze zeggen: het was sterker dan mezelf
Kon ik mezelf een keer verliezen
Kon ik mezelf eens laten gaan
Kon ik eens zeggen: het is sterker dan mezelf
Maar mezelf, daar lijkt geen ontkomen aan
Er zijn mensen die gewoon zichzelf verliezen
En zich later dan weer vinden, kerngezond
Als ik mezelf gewoon zou laten vallen
Dan lag mezelf in duizend stukken op de grond
Ik doe alsof ik sterk ben maar eigenlijk ben ik broos
Dus zorg ik dat er niets mezelf ooit raakt
Veilig op een afstand, niemand kan erbij
Zo heb ik mezelf gemaakt
Kon ik mezelf een keer verliezen
Kon ik mezelf eens laten gaan
Kon ik eens zeggen: het is sterker dan mezelf
Maar mezelf, daar lijkt geen ontkomen aan
Als ik mezelf kon zien als iemand die verandert
Niet als een beeld uit brons of porselein
Maar als elke dag weer een beetje anders
Dan zou verliezen niet zo moeilijk zijn
Kan ik mezelf een keer verliezen
Kan ik mezelf eens laten gaan
Dan kan ik zeggen: het is sterker dan mezelf
En toch mezelf, daar is geen ontkomen aan