Er was de man met de Suzuki motor. Een Enduro uit de jaren tachtig. Hij stond op de parkeerplaats van de Delhaize waar ik net boodschappen was gaan doen. Vuil, ongewassen en ongeschoren, een rood-zwart geruit houthakkershemd, grauwe jeans en zwarte motorlaarzen aan het lijf. Op de motor 2 leren zijttassen en daarbovenop een paar met snelbinders bij mekaar gehouden plastic zakken en een tent - zijn ganse hebben en houwen. Onze blikken kruisten. Hij knikte, traag en met een nederigheid waarmee hij zich ver boven mij plaatste. Ik kromp ineen en knikte weifelend terug, vluchtte de Audi in. Het was 38 °C maar een koude rilling liep langsheen mijn rug. Hij leek een geest, een alter-ego van mezelf dat me kwam herinneren aan mijn lot. Pirsig zelve die op zijn motor uit een hiernamaals waar hij niet eens zelf in geloofde was teruggekeerd om me er aan te herinneren dat een ander leven voor me was weggelegd. Geen groots leven, geen roem of fortuin, neen, integendeel, een leven weg van dit alles, een leven van steeds op de vlucht zijn voor het leven zelf. Een leven op de rug van een Suzuki, mijn ganse vermogen gereduceerd tot twee lederen zijttassen en een hoopje met snelbinders samengehouden plastic zakken.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.