De taal glipt als zand door mijn trillende vingers.
De klokt tikt het begrip langzaam maar zeker verder bij me vandaan.
Nieuwe kennis eist de plaats op van het oude, het vertrouwde.
Thuis is thuis niet meer.
De verloren erfenis.
De taal glipt als zand door mijn trillende vingers.
De klokt tikt het begrip langzaam maar zeker verder bij me vandaan.
Nieuwe kennis eist de plaats op van het oude, het vertrouwde.
Thuis is thuis niet meer.
De verloren erfenis.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.