Je spraak loopt op druppels
Van een tafel die het verhaal draagt
Gestoeld tranenverscheurd gezeten
Raakt mijn gehoor mijn ziel
Toen je zei dat een zee van water
Meer bevat wat een leven dragen kan
Dat sijpelt, dat kruipt waar het niet gaan kan
Gewaaid door een bui, neem je dan afscheid
Van de tafel
En lopend van de stoel