het is niet dat hij zo, ze treuzelt,
dat hij zo echt is, excuus, je moet hem
tijd geven, en,
en leren kennen, kruiperig maar toch
naar het einde van de zin toe
overtuigd dat ze het juiste zei,
het nodige en het aanvaardbare.
wie vat haar woorden op
als een belofte, dat wil je weten
wanneer ze zoiets over je zegt,
daar wil je hen zelfs voor bij de kraag vatten
tegen de muur spelden, dwingen
oog in oog, te bekennen wat
ze dan verwachten, wat dat juist is,
wat nodig is en wat aanvaardbaar.
ze zwijgen stuk voor stuk,
angst is makkelijk te kweken
ook al ben je er niet op uit,
een eerlijk antwoord daarentegen
dat duw je voorbij het breekpunt
tot ze zeggen wat je horen wil
en woorden niets meer
dan woorden zijn, onjuist,
onnodig, en onaanvaardbaar.