word je sterker van tegenwind
soms voelt het van niet
zoals van mama en papa geleerd
bikkel ik door
bijt mijn wangen kapot
negeer de prikkende tranen
knipper ze weg wanneer nodig
ik bikkel door
het is wazig, ik zie het pad niet
de regen maakt koud
brandende bovenbenen
plakkende broek
boosheid naar de wind
probeer te vloeken en te schreeuwen
niemand hoort het
alles wappert weg
en ik schrijf, verwoed
woorden die er hoogstwaarschijnlijk niks toe doen
vroeger had ik structuur
rijmde ik
sonnet na sonnet
nu is alles los, zwevend en pijnlijk relatief
soms wou ik dat ik liedjes kon schrijven
een couplet en een refrein
een intro en slot
met melodie die begeleid
maar dit is wat de tegenwind mij heeft geleerd
er is geen eind