een radiovereniging oproept vanavond een kaars te branden, zet religie voet aan wal en werpen bipolaire algemeen directeuren van ondernemingen, in de volksmond ceo's genoemd, munten op een groen laken om besluiteloosheid te doen keren, is er een in hoge mate stimulerende vrouwenstem aan de telefoon die informeert naar de stand van de erectie, stapt het merendeel van de reizigers uit, is er plaats voor nieuwe reizigers, waaronder zij, bescheiden lachend, met een beker koffe in de hand en wandelt haar man ondertussen met de hond.
Terwijl de nieuwe reizigers met enige ophef telefoons uit de zakken en tassen halen, spuugt hij alvast zijn gal en zegt een ander, plusminus 27,5 jaar, dat-ie onderweg is en de schilders straks misschien wel koffe willen, vraagt zij zich wat Spinoza precies bedoelt als hij 'God', 'Rede' of 'Wijsheid' zegt, blijkt onder zijn alledaagse begrippen een inhoud schuil te gaan die zo revolutionair is dat je jaren nodig hebt om de explosieve kern bloot te leggen, zijn er akkers geploegd, draagt zij, die bescheiden lachende vrouw een ring met een kostbare steen en blijft het voor de tijd dat het duurt ongewis wat hiermee wordt uitgedrukt.
Terwijl het mogelijk is een robuuste afvalverzamelaar te winnen met het oplossen van een puzzel, zet de man, die met de bescheiden lachende vrouw van zitplaats ruilde, zijn zonnebril op, maken de naar binnen gevouwen lippen en neergetrokken mondhoeken hem bitter, rijdt de trein over een spoorbrug boven een zesbaansweg waar tien jaar geleden een herdershond werd doodgereden.
Terwijl in alle gemoede is afgevraagd of het wonen op een eiland voor de kust voor de lage en middeninkomens nog wel mogelijk is nu de huizenprijzen op die zandhopen tot grootstedelijke hoogte stijgen, hij in zijn burberry met verwijtende nonchalance door het middenpad loopt, trekt de lucht dicht, steekt er wind op en neemt het geloof in Sinterklaas en Zwarte Piet onder de volwassenen toe, schuift het einde van het jaar verticaal door de horizontale tijdlijn, valt het boek open op pagina zes en dertig: The hamster conceived this philosophy by observing that it did not commit suicide. 'I am perpetuating a concious state of being by eating and breathing and thinking and not slitting my wrists,' the hamster thought unexcitedly, 'therefore my philosophy – derived from my actions, wich are pre-philosophical, or something – is that I am a concious being and I want to live, that all concious beings not working towards or in the act of suicide also want to live, and that I should therefore behave in a way that allows the most organisms the best of life.