Ik ruilde mijn huis in
voor een nieuw uitzicht,
een streepje groen geflankeerd door
twee kamerplanten op de vensterbank.
's Ochtends gewekt door de tractor,
hij rijdt altijd veel te hard, die boer.
Ik weet nu precies het juiste moment
waarop ze de maïs rooien,
schrijf mijn naam in het stof op de voorruit.
De staande klok heb ik mee verhuisd
en het klopt wat ze zeggen, van tijd,
alles is relatief, ook het voorbijgaan,
de uren die gelijk klinken.
De vreemde geur die me niet langer
tegemoet waait alsof ik een bezoeker ben,
nu ruik ik terug de kattenbak - nodig ververst,
vers gebakken cake en rituele stokjes.
Alles kwijt en niets verloren, een titel
die ik onlangs ergens las. De hoop
van nieuwe dagen, de eenvoud ervan,
jij en ik en de wetenschap dat wij.
Het is ochtend en de regen
tikt zacht tegen de ramen
van ons huis.