tien seconden beklijft de blik
het hoe en het waarom klit samen
en toch, het is eenvoudig
bedenk een tafel in de keuken
een kleed, een kuit, het overtollige
om weg te krabben
sluit niets uit, niets in, niets door
wat wij prikken als zijnde
liefde
een warmte, de voltage van dit moment
wat wij opslaan, overbrengen, als geluk
benoemen
er ontstaat trekkracht, een gevoel
een mens is telkens mooi, tenzij
de mens schade toebrengt
het leven is eerlijk, het leven draagt
seconden, en wij verstommen
zoekend naar eenheid, tederheid
iets dat helend is en blijft
een moeilijk woord, een daad
het sterven is de meester, de zin
de beweging
om door te gaan