Het was vandaag drie eeuwen geleden dat de pest opnieuw uitbrak
en tien jaar geleden ontplofte er een vuurwerkloods in het zuiden
van het land. Ward hield het bij. Van elke datum wou hij de geschiedenis
kennen. Zo kreeg die dag een plek en een betekenis in de grote tijdlijn.
In zijn dagboek was er voorlopig geen ruimte voor de pathos
van de eigen zuchten, de spinsels. De feiten voldeden. De veilige afstand
van de orde. Zo zocht hij van elke datum de geschiedenis op.
Hij had ontdekt dat zijn vriendin verjaarde op dezelfde dag
dat Armstrong x jaren geleden een poot in het maanstof zette
en zijn zus op de dag dat de eerste vrouw de zuidpool bereikte.
Zijn ouders beloofden ‘ja ja in voor en tegenspoed’ op de dag
dat Edison de gloeilamp uitvond. Verder was er op het eerste zicht
zelden een verband tussen de kleine en de grote feiten, tussen nu en toen.
Zijn vriendin was te maanziek om in het pak van een astronaut te kruipen
en als ze al zou landen zou dat op de planeet Venus zijn.
Zijn zus zou eerder naar de evenaar trekken om er te soezen
in de schaduw van een kokospalm dan naar het pakijs van de zuidpool.
De gloeilamp brandde niet boven het altaar waar zijn vader de ring aan moeders hand schoof. En het enige licht in de kerk viel koud door de filter van een gebrandschilderd raam.
De mijlpalen van de geschiedenis bleken achteraf gezien banaal.
Als hij erover vertelde zouden de meesten mensen hun schouders ophalen.
Maar Ward kon het niet loslaten. Hij leek wel bezeten door lijsten.
Veldslagen, verdragen, rampen, uitgestorven diersoorten, ontdekkingen.
Je zou de hele geschiedenis kunnen opsommen. Hij geloofde dat er
een geheim verband is tussen de feiten. Dat ze een patroon vormen.
Waardoor de grote dooddoener ‘de geschiedenis herhaalt zich’
voor hem bewezen was. De dingen kregen pas zin als je ze verbond.
Alles hangt met onzichtbare draden aaneen. Daar ging hij van uit..
Dat er een groot web over de wereld spant. Geen draden van glasvezel
waarmee je enkel een schijnwereld schept. Het was eerder iets dat de zijde
van de spin benadert. Sterk en rekbaar. Met dat verschil dat het voor hem een onzichtbaar web was waarin geen prooien spartelen. In zijn verbeelding
was dit web nodig om de mensen bijeen te houden en voor sommigen
kon het een vangnet worden. De draden tussen de vreemden hadden
minder spankracht. Ze waren dun en door de afstand uitgerokken.
De draden tussen de vrienden waren dikker. Hij geloofde dat er
iets vreemd gebeurt als je een gesprek aanknoopt. Dat de draad
dan onder stroom staat en warm wordt. Ja. De overdracht van energie.
Wat er gebeurt in cellen, zenuwbanen, aders.
De energie die een lichaam aandrijft.