De omweg
Als lezen een vlucht is
wordt schrijven een thuiskomst,
als daarbuiten koud aanvoelt
kom binnen en warm je aan jezelf
een open haard
een gedekte tafel met drie stoelen
vlei je neder
tussen wie je ooit
en nooit
zal worden
zij houden je elk een spiegel voor
je kijkt links noch rechts
onzichtbaarheid is op je lijf geschreven
je aarzelt
kwijnt weg
beseft te goed…
elke keuze ontneemt je een ander ik
een andere weg naar huis toe
je blik reikt verwoed vooruit
je staat recht
en sluit de voordeur zachtjes achter je
De binnenweg
De binnenweg kronkelt om je heen,
blijft je volgen
als de schaduw
van een ander…
huiswaarts
de haard smeult na
de tafel maagdelijk
de twee gasten onbewogen
en toch is er iets veranderd…
bevroren als de nacht
sta je daar
je ziel, een open boek
je geest, codetaal
je hart, een orgaan
het vuur dooft
de kamer verdwijnt
je wordt eindelijk zichtbaar
Ver weg
Laten we gaan
andere oorden en haarden
je echo tegemoet
gemoed
moed
.
een mens binnenstebuiten is de anderen
en jij
bent de spiegel
waarin ze veranderen
afdalen naar nooit
verdwalen in ooit
hun binnenweg tegemoet
gemoed
moed
.
Geven
is nemen
is leven
en jij doet net hetzelfde