Jij wordt groter elke dag.
Ik zag het niet maar plots
bots ik met mijn neus op de feiten.
Ik zou het willen stoppen,
soms heel even de tijd
in handen houden om jou
een plaats te geven waar
ik je veilig kan bewaren.
We scharen ons naast elkaar,
jouw blik kruist de mijne
en we weten
als er ooit een dag komt dat
we dreigen te vergeten wat
houden van betekent dan
hoeven we slechts onze vingers
te kruisen zoals nu onze blikken.
Ik kan de tijd niet strikken,
ik wil jou niet schikken naar
mijn maten en gewichten
maar geef me even,
soms heel even tijd
het te bevatten dat ik jou
geen leven lang met heel
mijn zijn omvatten kan.
Dan zal ik je vingergewijs
lossen, wees maar niet bang
- ik knoop een vangnet onder jou.