Verandering 2: Noodzaak

Jools
25 nov 2014 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

Jij ziet mij niet. Ha. Dat zou ook moeilijk zijn. Zelfs als het mogelijk was, terwijl ik dit schreef, kon je toch niet de persoon zien die de woorden op het toetsenbord tikt. Want. Dat is een vrouw. Oud zou ik zeggen, zonder enige aarzeling, minstens zeventig (en – je zal me op mijn woord moeten geloven - dat ben ik niet). Ze draagt een donkergrijze joggingbroek, waarvan de band over haar buik spant. Haar borsten hangen op een melancholische manier in een bloes met een onherkenbare kleur. Er hangen grijze slierten voor haar gezicht, dat is pafferig en vaal, alsof het al weken niet meer is gelucht. Als ze schrijft, drinkt ze pakken rode wijn en ze rookt ononderbroken filterloze sigaretten. Misschien dat ze af en toe iets sterkers door haar aderen jaagt. Nu en dan verdwijnt ze, knorrig en snuivend, en keert met een gelouterd voorhoofd terug . Ze woont, zegt ze, in een kraakpand en nu en dan spreekt ze met de valse maniertjes die ze heeft overgehouden aan een kortstondig bestaan als baanprostituee. Voor een shot pijpte ze je op de parking van een supermarkt, achter een container. Maar dat doet ze nu niet meer. Nu schrijft ze, ’s nachts, in mijn woonkamer, op een oude schrijfmachine. Waar ze die vandaan heeft gehaald, is me een raadsel. Waarom ze mijn woonkamer heeft uitgekozen al evenzeer. Op een ochtend was ze er. Ze vroeg beleefd waar de badkamer was. Ik toonde ze haar, en ook het aparte toilet en de fietsenstallingen. Een paar dagen later was er dus de schrijfmachine. Ik heb een vermoeden dat de schrijvende vrouw hier niet voor mij is, maar voor de kamer en de schrijfmachine, ik heb er helemaal niets mee te maken. ‘s Nachts drijft er dikke sigarettenrook onder het plafond, dat daardoor lager lijkt, de kamer stinkt naar zweet en zure scheten, ik hoor de hele nacht door het ritmische getik en het belletje van de wagen die tegen de marge wordt gesmakt. Nu en dan gromt ze iets onverstaanbaars door de kamer, of ze vloekt als een beschonken matroos.

Ikzelf schrijf niet. Nee nee. Veel liever lees ik. En ik ruik fris, naar Engelse rozen.

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Jools
25 nov 2014 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket