23 april 2018
Beste Luc,
Gisteren was het mijn verjaardag. De 58ste ook alweer.
Vroeger was dat een fijne, rustige dag met een pak kaartjes in de brievenbus. Omslag openscheuren, prentkaart ontdekken, veelal iets met een schattige hond of kleurrijke bloemen, en de zelfgeschreven tekst lezen. Vaak de obligate wensen maar soms ook pareltjes waar wat denkwerk is ingekropen.
In deze SM-tijden, ik bedoel ‘social-media’ en niet ‘sadomasochisme’, al komt dat soms op hetzelfde neer, zijn kaartjes schrijven helaas helemaal passé. Nu word je geterroriseerd door het ene sms-je na het andere, of nog erger een telefoontje op je gsm dat je wel moet opnemen om de lieve vrede te bewaren. Zo gaat je verjaardag op aan een timing die door anderen wordt gedicteerd. De omgekeerde wereld.
Ik ken jouw leeftijd niet, Luc, maar het moet toch ook ergens in de 50 zijn. Ook een ouwe ziel, geraakt door het geschreven woord. Zal onze correspondentie ooit de brave, geremde aanhef ‘Dag Geert’ en de ‘groetjes’ aan het eind overstijgen?
Hartelijke groet,
Geert
***
24 april 2018
Goede morgen, Luc,
Gisteravond in mijn eentje naar ‘What's Eating Gilbert Grape’ gekeken, een film uit 1993, het jaar waarin ik zo oud werd als Jezus. Zoveel jaar later sta ik nog niet veel verder in mijn groei naar een rijke en stabiele persoonlijkheid, maar dit geheel terzijde. Ik weet zeker dat jij ook ontroerd zou geraken door de liefde van de kinderen Grape voor elkaar en voor hun ziekelijk obese moeder. Jij bent een familieman, gescheiden, doch één en al vaderliefde voor je volwassen kinderen. En je kijkt uit naar de tijd dat je opa wordt en je verhalen kan vertellen aan je kleinkinderen. Mij zal het niet overkomen, mijn kinderdroom werd nooit bewaarheid, maar jou wens ik het ten volle toe. Want jij bent ongetwijfeld het soort vader en grootvader dat mooie en goede mensen op de wereld zet, en die niet wil overladen met materiële verwennerijen maar met echte liefde, de compostgrond voor een écht en vol leven.
Lieve groeten,
Geert
***
25 april 2018
Beste Luc,
Gisteren geluncht met een schoolvriendin ter gelegenheid van ons beider verjaardag. Wij schelen slechts 7 dagen in ons 58-jarige bestaan. Zij is precies zo oud als onze kartonnen koning Flup, ik ben een week jonger. Anne en ik zijn erg verschillend en dat heeft ons altijd tot elkaar aangetrokken. Zij is advocaat, zeer bemiddeld, extreem rationeel, zelfzeker, echtgenote en moeder, succesvol, en ik…niet. Ik kijk op naar haar maar wat zij in mij ziet is me altijd een raadsel gebleven. Onze schaarse ontmoetingen vallen helaas meestal tegen omdat we elkaar in het gesprek niet kunnen vinden. Zo heeft het samenzijn ons uitgeput en zijn we na een aanvaardbare termijn met beleefdheden uit elkaar gegaan, elk ons eigen weegs.
Dat deed mij verlangen naar vrienden met wie het wel fijn is enkele woorden uit te wisselen. Zoals bijvoorbeeld: schutting, boodschappenlijstje, zomerhoed, papierschaar, klemtoon.
Welke woorden zet jij daar tegenover? Is dat dan tijdens een lunch of liever een dinertje?
En zal je dan weer een eenvoudige t-shirt dragen omdat je het steeds te warm hebt of kies je voor de gelegenheid toch iets wat meer deftigheid uitstraalt? Mij om het even, als we elkaar maar kunnen raken in ons broze mens-zijn, met iets van troost.
Warme groet,
Geert