De wind fluistert door mijn haren
dat ik vliegen moet.
Als ik naakt uit de badkuip stap
en zie hoe 't water van me afglijdt
dan denk ik aan jou,
hoe het zou zijn
om onze lichamen
te laten wentelen in de storm.
Zandkorrels op onze huid die
schuren en toch fijngevoelig voelen:
een scrub door het strand.
Gaan we ooit? Jij en ik?
Door de mazen van de storm
of laten we ons meedrijven
op de golven van de wind.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.