Muren scheurden van daken
toen de maan nog op slapen stond
en jij ons uit bed sleurde.
In een roes leefden we
van huis tot huis
zonder nummers en namen
met gezichten vol groeven.
Verstopt voor de wolf,
bang van Roodkapje.
Ons verhaal eindigde
niet op die vlucht.
Het jouwe wel.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.