‘s Ochtends eet ge uw dromen als ontbijt.
Daarna stijgt ge op voor uw vlucht van de dag.
Ge zorgt voor de kleinste afstand tussen afscheidszoen
en schoolpoort. In gedachten loopt ge altijd
nog even met uw kinderen mee.
Intussen rijdt ge alweer verder naar uw werk.
‘s Middags haalt ge uw boterhammen uit een brooddoos met het opschrift
Have A Nice Day. Maar niet altijd hebt ge honger.
Soms is datgene wat ge van uzelf overhoudt te weinig
om nog fatsoenlijk aan iemand weg te kunnen geven.
Soms voelt ge de behoefte om al uw tranen te lachen.
Al de tranen die ge tijdens uw leven hebt ingeslikt.
Soms hebt ge de intuïtie van iets alomvattends, iets
dat met geen woorden uit te leggen valt. Golft er in u
een zee van nooit vertelde dromen, bandeloos verlangen.
‘s Avonds bakent ge een landingsbaan af.
Tweemaal kan er worden geland. Een eerste keer wanneer
ze in uw armen komt liggen, dan pas is het alsof
ge zélf kunt landen, diep in uzelf.