Als een open boek
leg je mijn gedachten bloot,
zo zeker
als de ochtend na de nacht.
Ben je een stuk van mij.
Een rimpel meer of minder,
een grijs haar min of meer.
Het lijkt of je er altijd was,
of toch al lang.
Het gevoel doorgrond te zijn,
wordt ondergaan
willoos, mak, gedwee....
misschien....
zijn er ondergrondse plekjes,
is er nog lava in de vulkaan ?
Misschien komt er nog eens een uitbarsting,
komt de vulkaan tot leven
en verschroeit alles op zijn doorgronde weg.
Danny Vanhee