Deel uit mijn manuscript ‘Tiny en de schippershoer’
‘’Het moet gedaan zijn met dat gedraai met je kont , gedaan met je geparadeer!
‘En dat jij al die venten aan je lijf laat zitten!’
Geschokt staar ik hem aan. Al die venten? Over wie heeft hij het?
Nu pas merk ik de grijze vuilniszak die hij in zijn handen houdt.
Zijn ogen glinsterden boosaardig, zijn lippen vormen een onverbiddelijke streep.
Met woest zwaaiende armen slaat hij alles waar ik zo dol op ben van mijn commode.
Als een bezetene houdt hij lelijk huis in mijn heiligdom, mijn slaapkamer vol spiegels
en talloze posters van Madonna, Kim Wilde , Duran Duran die mijn ouderwetse
kamer met lelijke bruine meubeltjes toch wat kleur bezorgen.
Heel mijn verzameling van oogschaduwpaletjes, ontelbare rood – en roos getinte lippenstiften,
penseeltjes, kleurige mascara , fond de teint stopt hij grimmig in de zak.
Twee lippenstiften rollen onder mijn bed. Ik durf me niet te bewegen.
Verslagen laat ik me in de hoek tegen mijn radiator, die net aanslaat, zakken.
‘Zeg nu niet dat je niet gemerkt hebt hoe Frans je gisteren zat te begluren!’blaft hij.
Frans? Zijn collega die hier gisteren hooguit tien minuutjes bij ons in de keuken
had gezeten, zijn lippen gulzig slobberend aan een Jupiler?
Koortsachtig dacht ik na? Had ik iets verkeerd gezegd of gedaan?
Ik had enkel hallo gezegd en was gewoon verdergegaan met mijn taak voor Nederlands.
Frans had terloops opgemerkt dat ik toch al een groot meisje werd.
Vader stampt nu tegen mijn leeggeroofde commode waardoor de enorme spiegel
die er pal boven hangt vervaarlijk begint te schudden.
Stop! Alsjeblieft! Jammer en smeek ik hem.
‘Smerige teef!’ sist hij. Frans zou jou ook wel ’s willen knippen!
Jouw moeder, die denkt dat haar muis alleen maar dient om te zeiken! Mijn dochter is een hoer!’
schreeuwt hij. Doodsbang kruis ik mijn handen boven mijn hoofd en zet mij schrap.
Twee blauw versleten pantoffels maken een kwartslag en bonken naar mij toe .