Zij smolt weg in haar eigen zweet, alweer zoveel kilo verloren. Afvallen gaat snel als de zweetemmers naast je bed staan. Urineren is er niet meer bij. Water verlaat het lichaam langs alle mogelijke openingen. Tot droogstand dreigt. Dan daagt de sangria op. Sangria voor de lusten en weg met de lasten. Zomaar neerzetten die fles. Zodat ik je opdrink. Een glas is niet meer nodig, aan de teut drinken is de must. Zo de drank gelest, zo het zweet weer aangevuld. O ziedaar een schim van een kat die over de vloer dwaalt. Of was het een hond? De haarslierten vallen voor haar ogen. Waas is haar deel. De temperatuur in de ruimte loopt op. Tot ver boven het vriespunt. De punt van geen terugkeer meer mogelijk. Daar en nergens anders valt het leven stil. De lichaamstemperatuur wordt aangevallen. Lamlendig dit leven, dit zweteleven, dit niet verkwikkende kloteleven.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.