Kerstmis. Kerstdag.
Dag waarop men bij uitstek niet alleen mag zitten.
Nodig een eenzame uit
Zij slaat alle uitnodigingen af. Ze is alleen. Niet zielig. Binnen handbereik – niet verder dan een telefoontje, een korte rit – weet ze geliefden, met koffie, wijn en warmte. Indien gewenst. Niet nu. Hier is zij. Zelf. In haar eigengemaakte comfortabele warme zelfje. Nest. Huis. Thuis. Ze past erin, het is net goed. Dit vinden in zichzelf is het grootste kerstgeschenk.
Samen met het nieuwe apparaat dat mooie liedjes speelt . ‘Forget me not’, in het Japans (Utaka Ozaki) die man was keigoed *. Ze verstaat niets van zijn taal, maar ze begrijpt het hele lied. Ze luistert, huilt tranen zonder dat ze ze weg moet vegen. Niemand vraagt wat er is. Er is niets. Ze wordt graag ontroerd. Wat is het fijn dat dit kan, zo zitten in haar eentje en huilen gewoon omdat ze er zin in heeft. Vijf minuten later begint ze haar eigen zumbagroep. Ze geeft zich. Heupwiegen en kontdraaien en headbangen. Loeihard meezingen : ‘I believe’ van Yolanda Adams. Ojee. Ze is een ster, schittert voluit.
Dan een trage op haar eentje. (Lara Fabian.) ‘Je t’aime’. Niemand die kijkt. Ogen dicht, smachtend, flirtend. Slik. Omhelst zichzelf. Kijkt even in de spiegel. Vindt zich mooi. Je t’aime. Danst verder. Draait om en om en om. Rozige wangen, blik naar binnen. Geluk hoeft niet ver gezocht, niet groot te zijn om groots te wezen.
Ze steekt alle kaarsjes aan en telt ze. Tweeëntwintig. Twinkellichtjes. Kleine gelukjes in een potje. Voor het raam onderdrukt ze de zin in een sigaret, veroorzaakt door de lucifer, toch nog. ‘Can’t you see that it’s just raining, ain ’t no need to go outside’ (Jack Johnson). Buiten is het mistroostig. Mis-troost-ig, prachtig woord: mis en mist en troost en roos (ook nog stro maar wat moet je daar nu mee, behalve in een kribbe).
Binnen is geluk. Binnen is het Kerstmis. ‘Ik zal mijn vrienden niet vergeten, want wie me lief is, blijft me lief’ (Shaffy) , ‘Liefde is alles’ (Bart) , ‘Je hebt een vriend’ (K3, de enige echte). Nog even die tranen laten stromen. Straks komen de kinderen thuis. Wat een geluk.
‘Old town’ van the Corrs en ze krijgt zin om te rennen. Gek mens. Gek gelukkig mens.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.