Ik zou hem kunnen doodkussen, doodknuffelen! Ik zou hem zo graag kunnen zien, maar hij laat het me niet toe. Nog niet is misschien een betere verwoording. Ik ben er van overtuigd dat hij me ergens wel graag ziet (ja nu ben ik even optimistisch). Ik heb al verteld over mijn ontmoetingen met de vriendin van mijn mama, de zogenaamde waarzegster. Wel, hoe zot het ook mag klinken, en hoe zot ik het ook vind dat ik haar geloof, ze beweert dat hij me graag ziet. En ik denk dat ik het ook aan hem voel. Ik voel hoe hij naar me kijkt , ik voel hoe hij me vastpakt en ik voel wat het met mij doet. Ik kan weer helemaal pessimistisch beginnen doen en alle negatieve dingen van gisterenavond beginnen op te sommen maar daar heeft niemand iets aan, ik al zeker niet. Daarom vertel ik deze keer de positieve dingen. Ik waarschuw je wel, we hadden allebei veel te veel gedronken. Ik weet niet of ik me alles correct herinner maar dat vind ik net zo leuk want nu kan ik van mijn herinneringen maken wat ik wil! Dus, mijn eerste echte flirt met Nick gisteren was toen ik van Joachim (Nick's neef) twee muntjes kreeg in plaats van één. Ik stak ze toch allebei in mijn mond en Nick wou er ook één van. Toen mocht ik hem eindelijk kussen, ein-de-lijk! Ik weet niet of hij het expres deed (stiekem hoop ik echt van wel) maar nog geen tien seconden later wou hij het muntje al niet meer en gaf het me terug, waarna we nog wat langer kusten dan eigenlijk "nodig" was. Ik geef toe, ik heb zijn aandacht wat gezocht en ben vaak zelf bij hem gegaan maar ik kan mezelf niet bedwingen. Ik wil hem zo graag. Toen we dan besproken hadden om even alleen naar buiten te gaan zei ik dat het te duidelijk was hoe graag ik bij hem wou zijn. Het valt te hard op. Jongens vinden het net aantrekkelijk als een meisje "hard to get" speelt. Nick ontkent dit natuurlijk, hij is gewoon blij dat hij me zo gemakkelijk in zijn bed heeft gekregen. Ik vertelde hem ook nog dat ik twijfelde, over zijn gevoelens voor mij. Hij kon dit niet vatten, snapte niet wat mij nu weer aan het twijfelen kon gebracht hebben. Ik heb gewoon heel veel bevestiging nodig, dat weet ik van mezelf en dat had ik dus al een tijdje niet meer gekregen. Ik wil gewoon horen dat je me graag ziet, slimmerik.
Volgens Nick is het duidelijk dat er iets is, dat benadrukte hij gisteren ook. Maar wat dat iets is, moet ik nog weten uit te vinden. Hopelijk kan ik volgende week eens alleen met hem afspreken, voor onze lang geplande Harry Pottermarathon misschien? Ja, Nick had die films nog nooit gezien dus vond ik dat ik hem wel wat beschaving mocht bijbrengen en die hulp accepteerde hij graag. Ik zou hem dan eerst gewoon naar de film laten kijken, beetje knuffelen, je weet wel hoe dat gaat, en dan, op het juiste moment, wil ik hem vragen om onze "relatie" te beschrijven, wat hij van ons verwacht, wat hij van mij verwacht en wat hij van zichzelf kan verwachten. Of hij zich ooit officieel met me samen ziet, of hij kan toegeven dat hij me graag ziet als dat al zo is. Eigenlijk heb ik niet veel nodig (opgepast, hier komt de klefste zin ooit), enkel die vier woorden: ik zie u graag. Ik zou willen dat hij me na mijn beschamende, niet zo heel duidelijk verwoordde monoloog over wat we nu eigenlijk zijn, gewoon aankijkt, lacht en die vier woorden zegt. Hoe perfect zou dat zijn?