dan sta je te schreeuwen
vier uur 's nachts in een kille keuken
doorheen woorden te geeuwen
woorden en borden sneuvelen
zelfs de scherven ervan breken
gelukkig net de schaal ontweken
van de eieren waar ik al weken op trad
de oorzaak zijn we al lang vergeten
ergens verdwaald in een argument
dat nauwelijks zo mag heten
achteraf dan weer de leugen
hier komen we sterker uit
tot het geroep in ons geheugen
verstilt tot stom geluid
muisstil tot de bom valt
opnieuw en telkens weer
zo zijn relaties eigenlijk gewoon
wachten op de volgende keer