Iech ken da spènneke, da kroop in menen oof
tun ich dizze zoumer doë zoe mar wa zoet te roemele.
Iech ken da spènneke, tis mar e spellekupke grout,
of toch iets mijër, weeë kan da wa schille?
De zoumer is verbijë, da spènneke is lang doud,
warschènlek der ne vougel opgegètte,
ne bloon, messchien, bè wa hoenger,
offen mus, vor her joeng, weeë kan da toch wa schille?
En t’einigste wa ter blif, is dè fottau van da spènneke,
oppet ijnternet, en vor de res…
Tis al lang vergètte.