wintervogeltrektocht

floo
2 feb 2022 · 8 keer gelezen · 0 keer geliket

(een autobiografie in 3 strofen en een refrein)

 

ik ben een vogel, mama

kijk mij vliegen dan kijk mij

hoog, zo hoog, tot ik de wolken

proeven kan, mama

 

(zij smaken zout,

als tranen en misschien

de noordzee)

 

twee zomers geleden borg ik mijn vleugels op, vergat ze ergens onderin de kast, onderin het gras dat groen, zo groen was want in de zomer is al het gras altijd groen en de hemel altijd blauw, de wolken

(zout)

 

en morgen vertrek ik naar het zuiden, want het is winter en in de winter kan ik niet groeien kan ik alleen maar wenen (zout) en kopje-onder gaan (nog zouter) morgen ga ik en kom ik nooit meer terug, morgen doe ik het echt echt echt

(beloofd)

 

je moet niet huilen, mama,

vliegen kan ik nog, want

ik, ik ben een vogel, mama

neerstorten kan ik niet

 

(vliegen kan ik nog

verleer ik niet ontleren

wij vogels nooit)

 

twee jaar lang sloot ik me op in een betonnen kooi, sliep de winter weg en vergat te waken twee zomers lang, sliep mijn leven mijn dagen voorbij en tijdens die winterslaap vergat ik mijn naam vergat ik hoe spreken en hoe, vergat ik alles behalve vliegen

 

en het meisje met de gekleurde haren zegt dat ze me missen zal, wanneer ik naar het zuiden moet en graag wil ik haar vragen waarom ze mij dan niet missen kan wanneer ik hier ben, hier in onze stad ons wonderlijke nest van beton

 

ik ben een vogel, mama

laat me vluchten naar daar waar

de winter me niet vinden kan

laat me gaan, mama

 

(moet ik dan sterven

om gemist te worden

moet dat dan echt)

 

ik sla mijn vleugels om zoek de zon en de lente of de zomer waar de kou en mijn verdriet me niet vinden kunnen, ik ben een vogel ik moet vliegen anders vries ik dood smelten mijn vleugels en verdrink ik in zee of tranen ik moet gaan nu

 

en ik wil het meisje met de gekleurde haren vragen waarom ze mij niet missen kan maar heb mijn tanden stukgebeten alle taal versleten, zeg haar helemaal niets want ik ben een vogel en echte vogels hebben geen stem, zullen nooit spreken

 

 

(mis mij dan)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(een gedichtje over mijn vliegdromen dat ik schreef op 2 januari,

voor al mijn dagelijkse schrijfsels zie: https://flodemeyer.wixsite.com/blub/januari)

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

floo
2 feb 2022 · 8 keer gelezen · 0 keer geliket