Ja ik ben onzeker.
Beter... ik ben heel onzeker.
Erger nog ik weet er eigenlijk niks van.
Ik snap er meestal geen jota van. Het leven... ik weet van niks.
Het is niet omdat ik grofgebekt ben, goed uit mijn woorden raak en soms de indruk geef dat ik het wel allemaal weet, en alles op een rij heb...
Het is niet omdat ik "zwaarwoordig" probeer uit te pakken om je te imponeren dat ik niet onzeker zou zijn en dat ik de wijsheid in pacht zou hebben.
Het tegendeel is waar.
Het is net omdat ik dikwijls de oorzaak zoek bij jou en volmondig commentaar geef over de manier waarop jij naar de dingen kijkt en beschimpend en neerbuigend ben over hoe jij je uitlaat dat ik mijn "niet weten hoe.. wat ... of waarom... " probeer te maskeren.
Het is net omdat ik roep en je probeer te overtreffen ik het net niet over mijn "onzekerheden" moet hebben.
Dan pas moet ik niet in mijn kaarten laten kijken en kan ik me veilig verschuilen achter lange dure woordentirraden zodat jij wel moet denken dat ik het allemaal wel wat beter zal weten.
Waarom? Omdat ik dan de illusie even hoog kan houden en zo hoop dat je denkt dat ik sterker, slimmer, sluwer of bijdehandser ben dan jij maar eigenlijk ben ik onzekerder, banger en dommer dan jij die wel durft toegeven dat hij of zij het allemaal nog niet zo goed snapt.