Uit mijn vingers vloeit puurheid
- ongekunsteld en rauw.
Emotie in druppels
woord geworden
voeling met mijzelf.
Ik beschrijf wat te groot is
om enkel maar te voelen.
Elke gedachte zorgvuldig
- traag gerijpt.
Bang om in het niets op te lossen
als ze te vluchtig wordt gedacht.
Al mijn porieën ademen letters,
het barst uit mijn voegen, mijn lijf
getransformeerde poëzie.
Ik rijm mezelf tot
een coherent geheel.
Omdat ik op papier
zoveel lijviger ben
om te bevatten.