02/07: 'stilleven' van Hans Van Ham
Roan Kasanmonadi is een Rotterdamse dichter en spokenwordartiest. Hij werkt als arts in opleiding tot psychiater in het Erasmus MC en studeerde eerder Moderne Dans aan Fontys Dansacademie. Hij debuteerde in september 2024 met de bundel 'Vuurbloem' bij Lebowski Publishers en werd hiermee genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs. In 2024 was hij een van de Parijs-residenten van deBuren en een van de winnaars van de Situatie. Sinds een aantal maanden is hij redacteur bij literair tijdschrift De Revisor.
Roan Kasanmonadi tipt deze week 'stilleven' van Hans Van Ham.
"Toen ik begon met het schrijven van gedichten, gebruikte ik veel hyperbolen: ik schreef over de toekomst, de ruimte, de eeuwigheid, enzovoorts. Ik leerde pas tijdens het redactieproces van mijn bundel dat het vaak treffender is om deze woorden te vervangen door beelden, beschrijvingen of beschouwingen. Op die manier speel je meer in op de verbeelding (en daarmee de beleving) van de lezer of toehoorder.
Dit gedicht laat in mijn ogen zien hoe sterk het gebruik van één specifiek beeld kan zijn. Er wordt een (eigenlijk toevallig) stilleven beschreven op een heldere en toonvaste manier. Het heeft iets tijdloos, omdat je niet precies kunt zeggen of dit gedicht zich in het heden afspeelt of twintig jaar geleden. Terwijl ik het lees, kan ik me het tafereel helder voor de geest halen. Ik vraag me af hoe ik me zou voelen als ik daar zou staan, leunend tegen de deurstijl. Ik vind het prettig dat het beeld niet groots of meeslepend is, maar gewoon een snippet uit het leven van de lyrische ik. Hem is het ook opgevallen dat dit stilleven bijzonder is, omdat hij het vastlegt. Deze alledaagsheid maakt het generaliseerbaar.
Ik ben benieuwd wat de schrijver met het einde bedoelt. Wat is “de aanvang” en waarom heeft de lyrische ik hier misschien wél de hand in gehad? Zijn de woorden die de schrijver heeft gekozen voor de reflectie op het einde wel de meest passende? Het gezicht zou denk ik sterker kunnen worden door de bespiegeling aan te passen: misschien zijn de laatste twee regels wel niet nodig (dan denkt de hoofdpersoon: ik heb zo weinig dingen onder controle en toch is het toeval prachtig!) of kan de bespiegeling op een andere manier interessanter gemaakt worden.
Hoe dan ook heeft dit gedicht me in deze bewogen tijd even doen stilstaan."
copy foto: Charlotte Verhagen
