03/03: 'die kleine' van Luc Van Roosbroeck
Elske van Lonkhuyzen schrijft ultrakort, speels proza. Daarbij experimenteert ze graag met vorm. Zo maakte ze een haikukaraoke-installatie, een kleurboek over gestorven grootouders, een reeks erotische plantengedichten en B(r)oekje, een stickerboek met verhaaltjes bij al haar korte broeken. In 2020 begeleidde ze onze cursus Portretschrijven.
Elske van Lonkhuyzen tipt deze week ‘die kleine’ van Luc Van Roosbroeck.
"Een goed verhaal zet lezers aan het werk. De schrijver legt niet alles uit, maar laat gaten vallen die lezers met hun verbeelding moeten opvullen. Het weglaten van informatie is één van de moeilijkste dingen van schrijven, vind ik. Ik heb er altijd meerdere schrijf- en vooral schraprondes voor nodig.
In ‘die kleine’ van Luc Van Roosbroeck word ik al vlot aan het werk gezet door een perspectiefwissel; het is alsof ik kijk naar een film waarin de camera van de ene naar de volgende plek glijdt.
Het verhaal begint met een jongetje dat naast een bosje op de parking van een supermarkt staat te huilen, roepend om zijn moeder. Nadat winkelchef Hilde het jongetje heeft omgeroepen in de winkel, verschuift het perspectief plotseling naar een ouder echtpaar dat bij het kaasschap staat te kiezen tussen diverse soorten camemberts. In een geestige dialoog leveren zij commentaar op de situatie van het jongetje en dan ook maar direct op de huidige tijd en generatie.
Door de gedetailleerdheid van zowel de beginscène als de dialoog, begin je als lezer te puzzelen. Is in dit verhaal het jongetje de hoofdpersoon of juist het oudere echtpaar? Of zijn ze het alledrie? En zo ja, wat is dan hun relatie tot elkaar? Dit zoeken en fantaseren is - mits gedoseerd - een van de plezierigste aspecten van lezen. Het is bovendien een stuwende kracht, een reden om verder te lezen tot het einde.
Ik heb ooit gehoord dat schrijver Hanna Bervoets haar onvoltooide verhalen aan vrienden laat lezen en hen dan vraagt: ‘Hoe denk je dat het afloopt?’ Als ze het slot raden dat zij al in gedachten heeft, past ze het aan, zodat ze de lezers uiteindelijk zal kunnen verrassen.
Wat het slot is van ‘die kleine’ vertel ik je niet. Ik geef je enkel de tip om vóór de laatste twee alinea’s een mogelijke afloop te bedenken, en dan te zien of uw verwachting uitkomt."
