07/07: 'duister weggommen' van Stelselmatig

Kila van der Starre is literatuurwetenschapper, neerlandicus en poëziecriticus. Begin 2021 verdedigde ze aan de Universiteit Utrecht haar proefschrift 'Poëzie buiten het boek'. De circulatie en het gebruik van poëzie, dat als gratis e-boek verscheen. In 2017 richtte ze de website Straatpoezie.nl op. 

Kila van der Starre tipt deze week 'duister weggommen' van Stelselmatig.

"Soms doet een gedicht je meteen aan een ander gedicht denken. Bij het lezen van 'duister weggommen' van Stelselmatig kwam het gedicht 'Stoel' van Marije Langelaar meteen in me op. In beide gedichten verhoudt een spreker zich tot een tafel en in beide teksten speelt hout een rol. In het gedicht van 'Stelselmatig' blijft de vorm mij boeien. Er lijken woorden weggelaten te zijn en die leegtes worden in de tekst weergegeven door extra spaties. Wat er precies stond of kan staan, wordt in het midden gelaten en dat prikkelt mijn creativiteit als lezer. 

Ook de ambiguïteit van de eerste regels is heel pakkend. Wil de spreker geen gedachten hebben over een tafel? Of gaat het erom dat die niet zittend aan een tafel wil denken? Terwijl de spreker in Langelaars gedicht in de natuur eindigt, lijkt de spreker in dit gedicht aan het schrijven te slaan ('Lussen in lussen in cirkels in cirkels'), al blijft dat aspect ook multi-interpretabel. 

Enkel over het slot ben ik niet zo erg te spreken. De laatste regel, 'Onbestaansrecht?', valt uit de toon en laat het gedicht niet bevredigend eindigen. Mijn tip is om Langelaars gedicht te lezen en te beluisteren (bijvoorbeeld hier) en misschien zelfs dit gesprek over haar gedicht te bekijken (door Charlotte Van den Broeck, Jeroen Dera, Babette Zijlstra en mijzelf). Ik weet zeker dat de inspiratie dan niet uitblijft."

Foto: Eva Bours