08/06: 'Hoe Pile je Slush?' van MCH

Inge Verbruggen is een fervent lezer van alle genres en een gepassioneerd schrijfster van korte verhalen en jongerenthrillers die ook gesmaakt worden door een volwassen publiek. Haar verhalen zijn heel herkenbaar en er zijn technische snufjes in verwerkt waardoor ze hedendaags en realistisch zijn. Tot nu toe schreef ze drie thrillers voor young adults: Duivels spel (2019), Labyrint (2021) en Doodverklaard (2021). Op 17 juni geeft ze in Brugge een workshop 'Show, don't tell'.

Inge Verbruggen tipt deze week 'Hoe Pile je Slush?' van MCH.

"Dit stukje is zo herkenbaar voor elke schrijver. Die knagende onzekerheid over het ellenlange wachten op antwoord van een uitgeverij. Dit korte stukje typeert hoe een schrijver daarmee omgaat.

Je gaat zo hard doordenken op iets - in dit geval hoe slush pile moet worden vervoegd als werkwoord - dat het een heel eigen leven krijgt. De woordspelingen worden dan een aanstekelijk humorvol accent dat de overhand krijgt in het verhaal.

Waar de schrijver in het begin nog hoopvol is, gaat het de hele andere kant uit door die onnavolgbare stream of consciousness. Zijn stemming verandert geleidelijk aan van ludieke naar gelaten humor. Tot het naar het einde toe schrijnend wordt door de grilligheid van de nagelbijtende onrust en hij zichzelf als schrijver al bij voorbaat afschrijft.

De tekst is helemaal af: Ook als op het einde de schrijver de handdoek in de ring wil gooien zodat zijn gedachtestroom uiteindelijk zal stoppen, merk je die humoristische kaakslag in de wederkerende, maar toch weer originele woordgrap van slush pile."

Gerelateerd

Tip

Hoe Pile je Slush?

Mijn fantastische manuscript is af. Al enige tijd, en wat doet de trotse schrijver? De hele wereld zit op je te wachten, en je wilt je briljantie niet voor jezelf houden, dat zou egoïstisch zijn. Dus, hup! Naar de (zorgvuldig uitgekozen) uitgever. Ik ben niet in het bezit van reeds gepubliceerde schrijfsels en ken geen vrienden, kennissen of andere via-via personen in de uitgeefwereld, dit betekent één ding: met een elegante zwaai, gooi ik mijn tekst op de Slush Pile. En daarmee begon mijn probleem: waar komt mijn manuscript terecht? En hoe? Ik kan helemaal niets met de term “Slush Pile”. Komt mijn kleinood ‘op’, ‘tussen’ of ‘onder’ de Slush Pile? Of is elk manuscript een onlosmakelijk onderdeel van de Slush Pile en niet apart van die Pile te benoemen? Zo’n Pile met aanwas en afvallers is een soort zichzelf continu vernieuwend organisme dat schrijfsels eet, half verteert en afwijzingen uitpoept. En héél af en toe borrelt een boertje omhoog, als een verhaal mogelijkheden tot publicatie biedt. Natuurlijk wed ik niet op één paard en ligt mijn manuscript nu op meerdere Slush Piles, Slushen Pile of stapels Slush Pile, of wellicht Slush(t/ed) het op meerdere plekken Pile. Of als de Pile al uit meerdere manuscripten bestaat, is meervoud onzin? Zelfs als deze zich toevallig op verschillende fysieke locaties bevinden? Het ligt op de abstractie die “Slush Pile” wordt genoemd. Je zou zeggen: elke uitgever één pile, da’s logisch, maar uitgevers besteden lezen uit aan stagiaires en freelance beoordelaars die niet allemaal op dezelfde plek werken, dit geeft meerdere Pilen Slush per uitgever. Of ligt mijn trotse, aanstaande publicatie meerdere keren op de overkoepelende abstracte Slush Pile? U begrijpt het: dikke stress en slapeloze nachten bij MCH de schrijver. En hoe zou mijn manuscript, als voortbrengsel van mijn geest een deel van mijzelf, zich hieronder voelen: tussen alle andere Slush gepilden? Zo stilletjes en alleen in de grote, anonieme massa? Gelukkig heb ik de eerste afwijzing binnen, dat is een zorg minder. Dat manuscript heeft rust en is ontslushpiled of slushontpiled of ontpiled van de slush. Ofzo. Snel uitkijken naar de andere afwijzingen, kan ik eindelijk rustig slapen.

MCH

93 1

Gepubliceerd op

8 jun. 2022