08/10: 'ontbossen’ van Pieter Kesselaers
Sinds Gandalf en de Hobbits op zijn puberkamertje aanklopten, is Joachim Stoop gewillig gevangen door literatuur. Een kwarteeuw later werd hij eerst opiniërend proeflezer van fictie voor enkele prominente Nederlandse uitgeverijen en daarna vaste boekrecensent bij Humo. Verder is hij bedenker en samensteller van Booksounds (soundtracks bij romans) waarin hij zijn twee grootste passies -muziek en boeken- heeft verweven. Hij is extreem verslaafd aan lezen en vindt dat gezond.
Joachim Stoop tipt deze week ‘ontbossen’ van Pieter Kesselaers.
"De veelzijdige, eigenzinnige en doordachte gedichten van Pieter Kesselaers zijn een plezier om in te grasduinen. Zijn blik en pen reiken verder dan platgetreden onderwerpen als kalverliefde, kippenvel en andere emotionele slangenkuilen. Met rake metaforen werpt hij een nieuw licht op oud zeer. Zo wordt bij hem het schrijverschap zelve een voortdurende herneming van ‘strijk met je vinger over de rand van het glas tot het barst, snijd je vinger aan de scherven, schrijf tot het bloeden stopt. Herhaal…’ In vergelijking met poëten had Sisyphus een luizenleven.
En met een -qua syntax ietwat klungelige- opener als ‘Het spijt ons dat we de regels zijn vergeten hoe we de dobbelsteen moeten werpen’ geef je niet alleen het heerlijke gevoel aan de lezer alle kanten op te kunnen gaan, maar door de hoogste willekeur die we associëren met dobbelen te koppelen aan regels, pulkt Pieter ook gretig in onze fascinatie.
In ‘Ontbossen’, mijn keuze van de week, treffen we een verfrissende allegorie op de verwaarlozing van de natuur doordat haar eigenheid door de mens wordt herleid tot gebruiksvoorwerp, souvenir, consumptiegoed of decoratief symbool in plaats van als waarde an sich. Ook hier sleept de eerste zin ons onverbiddelijk aan boord: ‘achter ons schuift het cement op, als composiet in een goede kies.’
Hoewel het over de ganse lijn nog wat gewaagder, trefzekerder en onvoorspelbaarder mag, steekt er al één vleugel uit zijn cocon. Publicatie wenkt."
