11/09: ‘Huidhonger’ van Beatrijs Deneckere

Anouk Torbeyns begeleidt bij StampMedia jongeren die media en journalistiek willen maken. Dat doet ze onder meer door workshops te geven over journalistieke deontologie, interviewtechnieken en opiniestukken en columns schrijven. Op die manier wil Torbeyns samen met StampMedia de stem van jongeren versterken.

Voordien werkte ze al als journaliste, eindredacteur en columnist voor titels als Het Laatste Nieuws, Charlie Magazine en De Standaard. Daar schreef ze vooral over thema’s rond jongeren, diversiteit en dekolonisatie. Binnenkort geeft Anouk Torbeyns een tweedelige cursus ‘opiniestuk schrijven’ bij Creatief Schrijven. 

Anouk Torbeyns tipt deze week ‘Huidhonger’ van Beatrijs Deneckere. 

"Om te beginnen: wat een leuke plek is Azertyfactor! Schipperen tussen de vele stukjes schrijfsels op een regenachtige septemberdag voelt als vele stukjes warme fleechedeken. Door de journalistieke beroepsmisvorming is mijn brein intussen zo bedraad om te zoeken naar nieuws, feiten, inzichten, analyses en achtergronden. Ik zou willen snakken naar fictieverhalen, naar poëzie en woordkunst in plaats van te snacken met snel nieuws in behapbare tweets, Instagramverhaeln of Tiktokfilmpjes. De tekstjes op deze pagina geven me weer wat ademruimte. Een welkome afwisseling en stilstand, even weg van de ratrace die in september traditioneel weer op gang komt.

Tijdens die stilstand liet ik mijn oog vallen op een tekst met de titel ‘Huidhonger’. Het blijft een fantastisch woord: huidhonger. In een oogwenk katapulteert het mij terug naar covidtijden waarin ik als alleenstaande lange tijd huidhonger moest lijden. Tot ik de vrijgekomen coronatijd – ieder nadeel heb ze voordeel – gebruikte om me in te lezen over zelfzorg. Lief zijn voor je lijf en het ‘aanraken met aandacht’, zoals de auteur van het stuk schrijft.

Bij de zinsnede ‘landschappelijk lichaam lichamelijk landschap’ bleef ik wat langer stilstaan. Er wordt hier in principe twee keer hetzelfde gezegd. En toch is het twee keer even mooi. Ik zou geen keuze kunnen maken tussen beiden. ‘Als een eerste keer, telkens weer’ is dan weer een tegenstelling die desalniettemin heel bevattelijk is, logisch. It makes sense.

‘Huidhonger’ van Beatrijs Deneckere laat ons via haar zorgvuldig gekozen woorden uit ons hoofd neerdalen in ons lichaam. Een telkens veranderend lichaam, dat we omarmen met onze huid, met onze compassie verwarmen. Een ode aan ons lichaam
en een oproep tot mildheid, en om met een open nieuwsgierige blik te blijven kijken hoe lijf en leden zullen veranderen. Soms ten goede, soms ten slechte, maar er altijd zullen staan als een huis, onze thuis."