14/09: 'Kamer met uitzicht' van Margaretha Juta.

Frans A. Brocatus publiceerde acht gedichtenbundels, twee romans en een verhalenbundel. Zijn werk verscheen in diverse tijdschriften en bloemlezingen. Gedichten werden vertaald in het Engels, Frans, Italiaans en Indonesisch. Recent verschenen de verhalenbundel 'Gevonden Voorwerpen', de dichtbundel 'Sanguines' en zijn tweede roman 'De nacht is nooit af'. In het voorjaar van 2023 ziet zijn nieuwe gedichtenbundel 'Littekens van het geheugen' het levenslicht.
Dichtregels van hem werden in zwerfkeien gekapt als onderdeel van het project 'Poosplaatsen'. Ze liggen o.a. in Breda, Chaam en Zondereigen (B).

Frans. A. Brocatus tipt deze week 'Kamer met uitzicht' van Margaretha Juta.

"De titel en de beginregels van het verhaal scheppen al meteen een sfeer van meditatie en mysterie. Enig opzoekwerk laat zien dat er in de wereld elf plaatsen zijn met de naam Aska. Vier in Zweden, twee in Finland en telkens één in Amerika, Marokko, India, Cyprus en Afghanistan. Het verhoogt de geheimzinnigheid. – De hoofdfiguren komen niet van ver –.

Als lezer word je meteen meegenomen in het pension. Er volgt een praktische uitleg over toiletten, bad en bedden die zo opgemaakt gaan worden. Het verschil tussen een acht tatami mat kamer en een twaalf tatami mat kamer is de grootte en het uitzicht. “De grotere kamer kost wel meer “, zegt de hoteleigenares alsof ze een kunsthandelaar is die een schilderij verkoopt. Een vergelijking die aan het slot van het verhaal wel een bijzondere betekenis krijgt.

Het koppel, de man wordt aangeduid met “A.”, neemt omwille van het uitzicht de duurdere kamer en komt bedrogen uit.

Op een schijnbaar achteloze manier speelt de schrijfster met het gegeven van platte commercie en het streven naar het hogere. Ze schetst het verlangen van de beide hoofdpersonen op journalistieke wijze maar je proeft al dat er over het uitzicht een donker gordijn zal worden neergelaten. Knappe opbouw. Goed gedaan."

Gerelateerd

Tip

Kamer met uitzicht

De ryokan-eigenares in Aska laat ons de kamer zien. ‘Keurig,’ zeg ik. De acht tatami mat kamer is klein, maar ziet er netjes uit. De prijs is heel schappelijk. ‘Prima voor een nacht,’ zeg ik. ‘Ik zal zo de bedden voor jullie opmaken,’ zegt de eigenares. ‘De toiletten en het gemeenschappelijk bad zijn aan het einde van de gang. Ik laat het jullie even zien.’ We sloffen achter haar aan. ‘Jullie zijn vast moe van de reis.’ We knikken. ‘Het valt gelukkig mee. We komen niet van ver,’ zegt A. We lopen langs een andere kamer. ‘Als jullie willen, kunnen jullie ook deze kamer nemen.’ De eigenares schuift de deur open. Ze stapt naar binnen. Het is een ruime 12 tatami kamer. Met een alkloof van berkenhout. Aan de muur hangt een roltekening. Bergen in de mist. ‘Deze kamer heeft een mooi uitzicht.’ Als we de andere kant opkijken, slaken we een kreet van bewondering. Door het raam, rolt de natuur zich, in de late namiddag zon, in prachtige pastelkleuren voor ons uit. We zien trapvormige rijstvelden. We zien bergen. Het uitzicht is een plaatje. ‘De kamer kost wel meer,’ zegt de hoteleigenares alsof ze een kunsthandelaar is die een schilderij verkoopt. Ze noemt het dubbele bedrag van de kleine kamer. ‘Maar dan heb je wel een prachtig uitzicht!’ ‘Welke kamer zullen we nemen?’ vraagt A. Meer voor de vorm. Want een blik van mij en hij weet genoeg. ‘Zullen we deze kamer nemen? Het uitzicht is prachtig.’ ‘Ok. We nemen deze kamer.’ De eigenares knikt tevreden. Als de bedden zijn opgemaakt, trekken we onze yukuta aan en gaan in bad. Hoe groot is onze teleurstelling als we terugkomen in onze kamer. De dure roltekening is opgerold. De avond is gevallen. Buiten is het pikdonker.

Margaretha Juta

74 3

Gepubliceerd op

14 sep. 2022